کد مطلب:47719 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » قرآن

در مورد دعوت پيامبران در قرآن، چه مطالبي آمده است؟

از قرآن مجيد استفاده ميشود كه اصول كلي دعوت همة انبياي الهي يكي بوده و به طور منسجم و هم آهنگ عمل ميكردهاند. دعوت پيامبران الهي را ميتوان در امور زير خلاصه كرد:

1. دعوت به توحيد و يكتاپرستي: مهمترين و اصليترين دعوت هر پيامبري، مسئله توحيد و اعتقاد به يگانگي ذات باري تعالي و طرد خدايان دروغين بوده است، و جمله شريفه لا اله الا الله، شعار همه انبيا بوده و اين جمله، بيانگر يگانگي خدا و نفي هر معبودي غير اوست.

در سوره انبيا در اين باره آمده است وما اَرسَلنا مِن قَبلِكَ مِن رَسولٍ اِلاّنوحي اِلَيهِ اَنَّهُ لا اِلـَهَ اِلاّاَنا فَاعبُدون;(انبيأ،25) ما پيش از تو هيچ پيامبري را نفرستاديم، مگر اينكه به او وحي كرديم كه خدائي جز من نيست تنها مرا به يكتائي پرستش كنيد.

2. دعوت به عدالت و دادگري: همه انبياي الهي، مؤظف بودند مردم را به عدالت و دادگري دعوت نمايند. در سوره حديد ميخوانيم: لَقَد اَرسَلنا رُسُلَنا بِالبَيِّنـَتِ واَنزَلنا مَعَهُمُ الكِتـَبَ والميزانَ لِيَقومَ النّاسُ بِالقِسطِ; (حديد،25) همانا ما پيامبران خود را با ادله و معجزات، بسوي مردم فرستاديم و بر آنها كتاب و ميزان عدل نازل كرديم، تا مردم را به راستي و عدالت وادار نمايند.

3. اعتقاد به معاد و روز جزا: ترديدي نيست كه اعتقاد به معاد، بعد از اعتقاد به توحيد، مهمترين نقش در حركت دادن انسان به سوي خير و اعمال نيك و بازداشتن وي از زشتيها و اعمال بد دارد. فردي كه معتقد است. با مرگ، زندگي پايان نمييابد، بلكه مرگ، دروازهاي است به سوي عالمي بزرگتر و وسيعتر كه هرگز پاياني ندارد و ابدي است و در آن جا انسان بايد پاسخگوي اعمالي كه در دنيا مرتكب شده، باشد و فرد مجرم و گنهكار به عذاب الهي گرفتار ميشود، چنانچه محسن و نيكوكار، مستحق پاداش خواهد بود; با اين اعتقاد، سعي ميكند دستورات الهي را انجام داده از گناه و رذايل اخلاقي، دوري كند; از اين رو، يكي از اصول دعوت همة انبيا، دعوت مردم به اعتقاد، به معاد و روز جزا است. در سوره انعام آمده است: يـَمَعشَرَ الجِنِّ والاِنسِ اَلَم يَأتِكُم رُسُلٌ مِنكُم يَقُصّونَ عَلَيكُم ءايـَتي ويُنذِرونَكُم لِقأَ يَومِكُم هـَذا;(انعام،130) اي گروه جن و انس! آيا رسولاني از خود شما، به سوي شما نيامدند كه آيات مرا براي شما بازگو كنند، و شما را از ملاقات امروز بيم دهند.

4. دعوت به وحدت و پرهيز از اختلاف: يكي از برنامههاي انبيا، دعوت به وحدت و پرهيز از اختلاف بوده است.

خداوند در سوره بقره ميفرمايد: مردم در آغاز امت واحدهاي بودند ]سپس در ميان آنها اختلاف پيدا شدا[ خداوند پيامبران را برانگيخت تا بشارت دهند و انذار كنند و با آنها كتاب آسماني بر حق نازل نمود، تا در ميان آن مردم در آن چه اختلاف داشتند داوري نمايند، و به اختلافات و پراكندگيها پايان دهند (بقره،213)

5. دعوت به تقوا و پرهيز از گناه:در سوره نسأ آمده است: به همة كساني كه پيش از شما داراي كتاب آسماني بودند و همچنين به شما سفارش كرديم كه تقواي الهي را پيشه كنيد و از گناه و نافرماني او اجتناب ورزيد، (نسأ،131)

6. مبارزه با اهل نفاق و عدم تسليم در برابر آنان: در سوره احزاب، آيات 60 ـ 62، به اين جهت اشاره شده است، كه اگر منافقانِ بيمار دل، از كارهاي خود دست برندارند، تو را بر ضدّ آنها ميشورانيم و آنها از همه جا طرد و رانده ميشوند و هر جا يافت شوند، به قتل خواهند رسيد; سپس ميفرمايد: اين سنت خداوند در اقوام پيشين نيز رايج بوده.